Ο άρχοντας σηκώθηκε πριν χαράξει ο ήλιος. Παραμέρισε το πανί που εκανε χρέη πόρτας στο μεγάλο του αντίσκηνο και βγήκε έξω στο παχύ χορτάρι στο μεγάλο λιβάδι δίπλα στη θάλασσα.

Έξι φορές είχαν κάνει κύκλο οι εποχές από την ώρα που είχαν πατήσει το πόδι τους σε τούτο τον τόπο, αναζητώντας εκδίκηση επειδή ένα άγνωστο πριγκιπόπουλο, ατίμασε τον μεγάλο και τρανό Μενέλαο, αδερφό του Άνακτα και αρχιστράτηγου Αγαμέμνονα, αρπάζοντάς του την όμορφη, κατά πως λένε γυναίκα .

Ο Ομότιμος Καθηγητής Αστρονομίας ΑΠΘ Δρ Γιάννης Σειραδάκης, ιδρυτικό μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδας και ένας εκ των πλέον ειδικών για το Μηχανισμό των Αντικυθήρων, μιλά στον δημοσιογράφο Γιώργο Καρουζάκη για τη ιστορία του Μηχανισμού και τα πρόσφατα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας.

Η πανοπλία των «Δενδρών» είναι ένα από τα αντικείμενα που ευρέθησαν στον τάφο νούμερο 12 στο Μυκηναϊκό νεκροταφείο που εντοπίστηκε αρχικά από την Σουηδική αρχαιολογική αποστολή το έτος 1926 στο σημερινό χωρίο Δένδρα της Αργολίδας (Mιδέα).

Η συστηματική ανασκαφή του τάφου θα πραγματοποιηθεί 34 χρόνια αργότερα από μια ομάδα Ελλήνων και Σουηδών αρχαιολόγων υπό την εποπτεία του Έλληνα εφόρου της Αργολίδας Ν. Βεργέλη και του Σουηδού αρχαιολόγου P. Astrom. Λεπτομερέστατη ανάλυση και περιγραφή της πανοπλίας μπορεί κάποιος να διαβάσει στην έκθεση του P. Astrom με τίτλο «The Cuirass Tomb and other Finds at Dendra. Part I: The Chamber Tombs. (Studies in Mediterranean Archaeology, iv.)». Σήμερα η πανοπλία εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείου του Ναυπλίου καταλαμβάνοντας μάλλον την πιο περίοπτη θέση της αίθουσας του Μουσείου.

Στο κτίριο της Αποστόλου Παύλου 37, με τίτλο «Πολεμικές Μηχανές» παρουσιάζονται όψεις της πολεμικής και στρατιωτικής τεχνολογίας των αρχαίων Ελλήνων, από τους προϊστορικούς ως τους ελληνιστικούς χρόνους. Ο πόλεμος ανέκαθεν κινητοποιούσε το σύνολο των διαθέσιμων τεχνολογιών που δυνητικά μπορούν να τον υπηρετήσουν. Από το πολύ μεγάλο εύρος της ενότητας «πόλεμος», η έκθεση εστιάζεται στις ακόλουθες ενότητες, οι οποίες παρουσιάζονται με τη βοήθεια ομοιωμάτων, εικαστικών συνθέσεων, ενημερωτικών πινακίδων και γραφικών αποδόσεων:

Σε αυτή την ενότητα της ΕΥΡΗΚΑ που παρουσιάζεται στο κτήριο της οδού Ηρακλειδών 16, το κοινό μπορεί να θαυμάσει επιλεγμένα εκθέματα από τα κορυφαία επιτεύγματα της εξέλιξης της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας. Πρόκειται για αυτόματες μηχανές με επιστημονικό και πρακτικό ενδιαφέρον που αναπτύχθηκαν ή εξελίχθηκαν κατά την Ελληνιστική περίοδο.

Στο πλαίσιο του έτους ανταλλαγών πολιτιστικών αγαθών μεταξύ Ελλάδας - Κίνας, η Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και το Μουσείο Ηρακλειδών, δημιούργησαν από κοινού την "ΕΥΡΗΚΑ - Επιστήμη, Τέχνη και Τεχνολογία των Αρχαίων Ελλήνων". Η ΕΥΡΗΚΑ ταξίδεψε αρχικά στο Πεκίνο και από εκεί στη Τζινάν. Τα εγκαίνεια στο Πεκίνο έγιναν με κάθε επισημότητα την 1η Νοεμβρίου 2017.

Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε ο άνθρωπος ξανοίχτηκε πάνω στο υγρό στοιχείο και από πότε πραγματοποιήθηκαν ταξίδια ανοιχτής θαλάσσης. Οι ειδικοί αναφέρουν χρονολογίες όπως 200.000 χρόνια από σήμερα για τον διάπλου των στενών του Γιβραλτάρ και ακόμα πιο πρώιμες χρονολογίες για τα στενά του Μπέρινγκ και ταξίδια ανάμεσα σε διάφορα νησιωτικά συμπλέγματα του Ειρηνικού και του Ατλαντικού ωκεανού.

Είναι πανάρχαιες οι ανάγκες του ανθρώπου (ατόμων και ομάδων) να επικοινωνούν εξ αποστάσεως. Κι είναι ποικίλα τα μέσα που χρησιμοποιούνται, ακόμα και σήμερα, για την εκτός Τεχνολογίας επικοινωνία των ανθρώπων της υπαίθρου μεταξύ τους, από λόφο σε λόφο , με οπτικά σήματα (π.χ. απλωμένη άσπρη ή κόκκινη κουβέρτα) ή με ηχητικά σήματα (όπως ειδικά σφυρίγματα βοσκών, περιεκτικά πλούσιων μηνυμάτων) – ή ακόμη και με κωδωνοκρουσίες.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι στο Λαύριο, για την παραγωγή αργύρου ανέπτυξαν μία μοναδική για την εποχή τεχνική στη μεταλλευτική και μεταλλουργία του αργύρου, που προκαλεί θαυμασμό και συγκίνηση για το εφευρετικό πνεύμα τους. Τα μεταλλεύματα που εκμεταλλεύθηκαν εντατικά ήταν εκείνα του αργυρούχου μολύβδου και συγκεκριμένα δύο είδη: τα οξειδωμένα μεταλλεύματα μολύβδου (κερουσίτης) και τα θειούχα μεταλλεύματα μολύβδου (γαληνίτης). Τα μεταλλεύματα αυτά τα ονόμαζαν «αργυρίτις γη» επειδή περιείχαν άργυρο. Μέσα στον μόλυβδο του μεταλλεύματος υπήρχε ένα ποσοστό αργύρου 1 μέχρι 3 κιλά ανά τόνο περιεχομένου μολύβδου.