Η τριήρης είναι ένα πολεμικό πλοίο με 3 σειρές κωπηλατών που εξελίχθηκε κατά την κλασική περίοδο και αποτέλεσε το σημαντικότερο όπλο των Αθηναίων. Ήταν ένα σκάφος γρήγορο, ελαφρύ (ζύγιζε περίπου 40 τόνους) και ευέλικτο, κατασκευασμένο συνήθως από έλατο ή πεύκο. Οι κωπηλάτες ήταν ελεύθεροι πολίτες, ειδικά εκπαιδευμένοι και διακρίνονταν σε θρανίτες, ζυγίτες και θαλαμίτες. Στην πλώρη υπήρχε έμβολο, το οποίο ήταν ικανό να προκαλέσει την καταστροφή και βύθιση του αντίπαλου πλοίου, χωρίς τον κίνδυνο βύθισης του επιτιθέμενου. Δεν ήταν όλες οι τριήρεις πολεμικές, υπήρχαν 6 ιερές τριήρεις που συμμετείχαν σε ιερές ή δημόσιες αποστολές, η Πάραλος, η Σαλαμινία, η Αμμωνιάς, η Αντιγονίς, η Δημητριάς και η Πτολεμαΐς. Οι τριήρεις είχαν μεγάλο κόστος συντήρησης και σχετικά μικρό χρόνο ζωής (18-20 έτη).

Η Αθήνα

Ο 5ος αι. π.Χ. αποτελεί για την Αθήνα περίοδο μεγάλης ακμής, καθώς μετά την οριστική ήττα των Περσών (480/79 π.Χ.), η εντελώς κατεστραμμένη Αθήνα από την εισβολή των Περσών, ανοικοδομείται και σταδιακά θα εξελιχθεί σε κυρίαρχη δύναμη.
Την επαύριο της περσικής λεηλασίας, όπως είναι φυσικό, η Αθήνα μένει εντελώς ανοχύρωτη. Μετά τη μάχη των Πλαταιών (479 π.Χ.) και την οριστική απομάκρυνση των εχθρικών δυνάμεων από τα ελληνικά εδάφη, πρωταρχική μέριμνα του Θεμιστοκλέους αποτέλεσε η οχύρωση της πόλης.

Το Ευπαλίνειο Όρυγμα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα τεχνολογικά επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Κατασκευάστηκε τον 6ο αι. π.Χ. στη Σάμο, εποχή κατά την οποία την εξουσία του νησιού είχε ο τύραννος Πολυκράτης (από το 537 έως και το 522 π.Χ.). Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ιστορικό του 5ου αι. π.Χ., κατά τη διάρκεια της τυραννίας του Πολυκράτη, η Σάμος γνώρισε μεγάλη άνθιση και χαρακτηρίστηκε μάλιστα και ως «πολίων πασέων πρώτη ελληνίδων και βαρβάρων».

Η ανάδυση του θεσμού της πόλης–κράτους συνδέεται με ένα κλίμα σκληρών εσωτερικών συγκρούσεων ιδιοποίησης της εξουσίας, τη λεγόμενη κρίση του ομηρικού κόσμου. Αρχικά, με την καταστροφή των μυκηναϊκών κέντρων τον 11ο αι. π.Χ. και τους βασιλείς να στερούνται τους υλικούς πόρους ώστε να μονοπωλούν την εξουσία, αυτοί επιζητούν τη στρατιωτική συμβολή των ευγενών. Έτσι, με την αδυναμία συντήρησης μια ανακτορικής οργάνωσης Μυκηναϊκού τύπου το χάσμα βασιλιά και ευγενών μειώθηκε δραματικά, με αποτέλεσμα την εξασθένιση της ισχύος του πρώτου. Στις αρχές του 9ου αι. π.Χ. η διοίκηση μεταβιβάζεται στους ευγενείς.

Ο Παρθενώνας είναι το σημαντικότερο μνημείο της αρχαιότητας και αποτελεί την αποκορύφωση της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής και αρχιτεκτονικής. Αυτό το αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό θαύμα του 5^ου αι. π.Χ. είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας εξέλιξης του δωρικού ρυθμού και της για αιώνες προσπάθειας των Αθηναίων να φτάσουν σε αυτό το ύψιστο σημείο τέχνης και πολιτισμού. Σαράντα χρόνια μετά την μάχη του Μαραθώνα και τριάντα χρόνια από την καταστροφή που επέφεραν οι Πέρσες στον Αρχαίο Ναό, ο Περικλής εμπνεύστηκε ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα για την οικοδόμηση της Ακρόπολης, σε μια περίοδο ειρήνης και ευημερίας για την Αθήνα.

Ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, ο άνθρωπος ανέπτυξε σημαντική καλλιτεχνική δραστηριότητα. Πέρα από τα εργαλεία, τα όπλα και άλλα αντικείμενα που κατασκεύασε προκειμένου να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις αντίξοες συνθήκες, ο άνθρωπος ένιωσε την ανάγκη να απαθανατίσει τόσο τον κόσμο που τον περιέβαλλε όσο και στιγμιότυπα από τη δική του καθημερινή ζωή. Για τον λόγο αυτό, κατέφυγε στην τέχνη και συγκεκριμένα στη ζωγραφική, δημιουργώντας έτσι ανεκτίμητης αξίας έργα επάνω σε διάφορες επιφάνειες όπως τοίχους, οροφές, ακόμη και δάπεδα.

Αρχαιολογικά ευρήματα, σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές περιοχές της Μεσογείου (από τη Συρία μέχρι τη Σαρδηνία), επιβεβαίωσαν ένα μεγάλο μέρος της υποτιθέμενης τεχνοφιλίας των Αχαιών, δηλαδή του μυκηναϊκού κόσμου. Κατά το δεύτερο μισό της 2ης χιλιετίας π.Κ.Ε., οι Μυκηναίοι ανέπτυξαν μία προηγμένη Τεχνολογία, πολλούς αιώνες πριν από την κλασική και την ελληνιστική εποχή που φαίνεται να μελετώνται καλύτερα από αυτής της απόψεως.

Αρχαιολογικά ευρήματα, σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές περιοχές της Μεσογείου (από τη Συρία μέχρι τη Σαρδηνία), επιβεβαίωσαν ένα μεγάλο μέρος της υποτιθέμενης τεχνοφιλίας των Αχαιών, δηλαδή του μυκηναϊκού κόσμου. Κατά το δεύτερο μισό της 2ης χιλιετίας π.Κ.Ε., οι Μυκηναίοι ανέπτυξαν μία προηγμένη Τεχνολογία, πολλούς αιώνες πριν από την κλασική και την ελληνιστική εποχή που φαίνεται να μελετώνται καλύτερα από αυτής της απόψεως.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚO ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

«Ανταγωνιστικότητα Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ 2014-2020)»

ΠΡΑΞΗ/ΔΡΑΣΗ/ΕΡΓΟ: Ενιαία Δράση Κρατικών Ενισχύσεων Έρευνας, Τεχνολογικής Ανάπτυξης & Καινοτομίας «ΕΡΕΥΝΩ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ – ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ» του Ε.Π. «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ)», ΕΣΠΑ 2014 – 2020 ΕΡΓΟ: Μοντελοποίηση ομάδων επισκεπτών σε μουσεία μέσω τεχνητής όρασης και μηχανικής μάθησης για την παροχή στοχευμένου εκπαιδευτικού περιεχομένου και παιχνιδιών επαυξημένης πραγματικότητας -MuseLearn ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΡΓΟΥ(MIS): 5030852

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΨΗ ΜΙΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΜΙΣΘΩΣΗΣ ΕΡΓΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

 Στα πλαίσια του παραπάνω Έργου αναζητούμε δυο Αρχαιολόγους για σύναψη σύμβασης ως κάτωθι:

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:

 Έρευνα σε φυσικές ή ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, σε βιβλιογραφία ή μέσα από συνεντεύξεις με αναγνωρισμένους φορείς που ασχολούνται με την αρχαιολογία, για τη δημιουργία επιστημονικά τεκμηριωμένου περιεχομένου για την υπό ανάπτυξη εφαρμογή. Συμμετοχή στις δοκιμές απόκρισης της εφαρμογής, αξιολόγηση της επιστημονικής της πληρότητας, αναφορικά με το περιεχόμενο και σε σχέση με τις εκθέσεις του Μουσείου. Προτάσεις, εισηγήσεις ή/και ανάπτυξη αλληλεπιδραστικού περιεχομένου για συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, ώστε το τελευταίο να ενταχθεί στην υπό ανάπτυξη εφαρμογή.

ΘΕΣΕΙΣ:   2 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ

Αμοιβή ανά ανάδοχο:  3.250,00 €

Διάρκεια ανάθεσης:  έξι μήνες

Επιθυμητός χρόνος έναρξης εκτέλεσης έργου: 1^η Δεκεμβρίου 2019

Προσόντα: Πτυχίο αρχαιολόγου οποιασδήποτε σχολής της ημεδαπής ή ισότιμης αναγνωρισμένης σχολής της αλλοδαπής. Βασικές γνώσεις χειρισμού Η/Υ. Γνώση μιας ξένης γλώσσας, κατά προτίμηση αγγλικής, σε επίπεδο Β2

.

Η αρχαία ελληνική τεχνολογία αναπτύχθηκε ήδη από τη Μυκηναϊκή περίοδο και μέχρι τους κλασικούς χρόνους. Στη συνέχεια, ο Αριστοτέλης (Πολιτικά, 1255,6, 35) βεβαίωσε μια πολιτική ουτοπία βασισμένη μόνο στην έλευση των αυτόματων και ρομποτικών μηχανών, προκειμένου να εξαλειφθεί η καταπίεση των κυβερνητών και των ιδιοκτητών σκλάβων. Αυτή η τεχνολογική επανάσταση είχε πράγματι σχεδιαστεί κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, κυρίως στη "γη ψυχή" της, Αλεξάνδρεια.

Έχει ειπωθεί ότι στην κλασική εποχή η Αθήνα είχε την ικανότητα παραγωγής τουλάχιστον 20 τριήρεων ετησίως-ειδικά αν επιπλέον εργατικό δυναμικό προερχόμενο εκτός πόλης μπορούσε να ενθαρρυνθεί να έρθει στην Αθήνα. Αυτός ο αριθμός, ωστόσο, φαίνεται μάλλον μικρός, λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα με την οποία ο Αγαθοκλής, στρατηγός των Συρακούσιων, κατά την πολιορκία της Καρχηδόνας, ναυπήγησε (μέσα σε λίγες εβδομάδες, πιθανώς) μία τριακοντήρη που έσπευσε πίσω στις Συρακούσες για να ενημερώσει τους συμπολίτες του για την αληθινή κατάσταση του πολέμου (Διόδωρος, 20.16.3).

Από τη Μυκηναϊκή εποχή, το τυπικό πλοίο (η πεντηκόντορος) ήταν τόσο εμπορικό όσο και πολεμικό πλοίο. Για το σκοπό αυτό ήταν εξοπλισμένο με ένα βαρύ μεταλλικό "έμβολο" στο μπροστινό άκρο της καρίνας, προοριζόμενο να "εμβολίσει " το πλοίο του αντιπάλου, στο πλάι, χάρη στις εξαιρετικά καλά συντονισμένες ενέργειες των κωπηλατών ("πρόσω"- "ανάποδα", πρόσω ολοταχώς). Αυτή η τακτική κορυφώθηκε με την Αθηναϊκή τριήρη, καθώς και κατά την Ελληνιστική περίοδο.